Η αρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου είναι μια πολύπλοκη ασθένεια με συγκεκριμένα συμπτώματα και σύνθετη θεραπεία. Η ασθένεια εμφανίζεται στο φόντο των μεταβολικών διαταραχών στον χόνδρο ιστό της κοιλότητας της κοιλότητας και του κεφαλιού του μηριαίου οστού.
Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου ή του τριαντάφυλλου Coksart εμφανίζεται συχνότερα σε ηλικιωμένους. Αναγνωρίζεται γενικά ότι μια φλεγμονώδης αντίδραση παίζει το κύριο καθήκον στην παθογένεση της νόσου. Σύμφωνα με μεγάλο αριθμό μελετών, αποδείχθηκε ότι η οστεοαρθρίτιδα στην αθηροσκλήρωση και τις ασθένειες εμφανίζονται με μεταβολικές διαταραχές.
Η ουσία της νόσου
Η Coksartrose είναι μια ασθένεια που βασίζεται σε μεταβολικές διαταραχές με ατροφικές και εκφυλιστικές μεταβολές στον ιστό του χόνδρου της άρθρωσης του ισχίου.
Δεν μπορείτε να συγχέετε την οστεοαρθρίτιδα με αρθρίτιδα. Σε αντίθεση με την αρθρίτιδα με οστεοαρθρίτιδα, δεν υπάρχει μολυσματική (ασηπτική) φλεγμονή που έχει αναπτυχθεί και εξελίσσεται για πολλά χρόνια.
Παθογένεση ανάπτυξης:
- Παραβίαση των μεταβολικών διεργασιών στον χόνδρο. Ο ιστός του χόνδρου λαμβάνει θρεπτικά συστατικά χρησιμοποιώντας τη διάχυση. Η παραμικρή φλεγμονή ή ένα οίδημα οδηγεί σε έλλειψη ιχνοστοιχείων και ορυκτών.
- Στο πλαίσιο των διεργασιών θρεπτικών ουσιών, οι ατροφικές μεταβολές αρχίζουν, ο ιστός του χόνδρου εξευγενίζεται, μειώνεται η ποσότητα του ρευστού και των χονδροβλαστών.
- Λόγω της τρέλας και της καταστροφής του χόνδρου, αρχίζει ο σοβαρός πόνος. Το εύρος των κινήσεων στις αρθρώσεις αυξάνεται.
- Ο χόνδρος είναι πολύ έξυπνος, η υπέροχη υποδοχή στενεύει, η κοινή δυστροφία εμφανίζεται.
Μέχρι την έναρξη της δυστροφίας, πραγματοποιείται περισσότερο από ένα χρόνο. Η ασθένεια μπορεί να σταματήσει μόνο στα πρώτα στάδια, η θεραπεία του τρίτου σταδίου της οστεοαρθρίτιδας στοχεύει στη μείωση των συμπτωμάτων και την αξίωση της ζωής του ασθενούς, μια εναλλακτική λύση για τη φαρμακευτική αγωγή - ενδοπροστατικά.
Αιτιολογικό
Η ασθένεια είναι πολυετιολογική, υπάρχουν πολλές ασθένειες και παράγοντες που οδηγούν σε οστεοαρθρίτιδα ή μπορούν να προκαλέσουν την πρόοδό τους. Εάν δεν καθορίζονται οι αιτίες της αρθρίσεως της άρθρωσης του ισχίου, μια τέτοια ασθένεια αναφέρεται ως ιδιοπαθή οστεοαρθρίτιδα.
Η ασθένεια δεν είναι κληρονομική, αλλά γενετικές παθολογίες στις οποίες εμφανίζεται η δυσπλασία του χόνδρου μπορεί να προκαλέσει οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου.
Η αιτία του Rose Coksart μπορεί επίσης να είναι τέτοιες ασθένειες:
- Σύνδρομο PERTS - Ένα χαρακτηριστικό σημάδι της νόσου είναι μια παραβίαση της παράδοσης των θρεπτικών ουσιών στον ιστό χόνδρου της άρθρωσης και του κεφαλιού του μηρού. Αυτό συμβαίνει στην παιδική ηλικία, κυρίως τα αγόρια είναι άρρωστα.
- Συγγενείς μεταφορές και υπογονή του μηριαίου οστού. Σε περίπτωση τραυματισμών, μπορεί να εμφανιστεί μια φλεγμονώδη αντίδραση και μια ασηπτική τήξη του ιστού του χόνδρου και η κεφαλή του μηρού.
- Νέκρωση του κεφαλιού του μηρού. Εμφανίζεται λόγω της βλάβης στην άνω αρτηρία που συνδέεται με την κορυφή του κεφαλιού.
- Ρευματοειδή και νεανική αρθρίτιδα. Στο πλαίσιο της επίδρασης των τοξινών ή των δικών αντισωμάτων, αναπτύσσεται μια φλεγμονή εκκρεμότητας στην άρθρωση.
Ενόψει του γεγονότος ότι η ασθένεια εξελίσσεται αργά, η ασθένεια μπορεί να είναι στη μία πλευρά και δύο.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας. Περιλαμβάνουν:
- Νωτιαίες ασθένειες (kyphosis, λόρδωση, σκολίωση).
- Μεταβολικές ασθένειες του συνδετικού ιστού.
- Παραβίαση της παροχής αίματος στην άρθρωση ·
- Αθηροσκλήρωση μεγάλων πλοίων.
- Τις τάσεις?
- Δυσπλασία του ισχίου.
- Συγγενείς παραμορφώσεις των κάτω άκρων ·
- Μολυσματικές ασθένειες.
- Ανενεργός τρόπος ζωής;
- Καταγραφή αλκοόλ, κάπνισμα.
- μεγαλύτερη ηλικία.
Μην ξεχνάτε ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται με το τέντωμα διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να αναπτύξουν οστεοαρθρίτιδα στην ενηλικίωση.
Ένας από τους λόγους μπορεί επίσης να είναι τραυματική βλάβη στα συστατικά της σύνδεσης. Μετά την εμφάνιση βλάβης των ιστών, συμβαίνει μια φλεγμονώδη αντίδραση, η οποία μπορεί να αντικαταστήσει τον χόνδρο με δεσμευτικό βότανο.
Συμπτώματα
Λόγω του γεγονότος ότι η ασθένεια εξελίσσεται αργά, ο ασθενής δεν δίνει πάντα προσοχή στα πρώτα του σημάδια. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι με μια έγκαιρη διάγνωση, η πιθανότητα ύφεσης της νόσου αυξάνεται. Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσετε τη θεραπεία νωρίτερα, καθώς είναι δυνατόν να αποφευχθεί η εμφάνιση αγκυλώσεων και πλήρους οστεοαρθρίτιδας.
Με την αρθρέωση της άρθρωσης του ισχίου, τα συμπτώματα μπορούν να εμφανιστούν με διαφορετικές εντάσεις, ανάλογα με τα φορτία και τον βαθμό της νόσου.
Κλινική εικόνα της αρθρίδας της άρθρωσης του ισχίου:
- Οι οδυνηρές αισθήσεις που αναπτύσσονται με έντονο πόνο στο μπροστινό και πλευρικό τμήμα του μηρού. Οι ασθενείς διαμαρτύρονται ότι ο μηρός πονάει απότομα κατά τη διάρκεια της καμπύλης ή το φορτίο της άρθρωσης.
- Οι δυσάρεστες αισθήσεις που συμβαίνουν όταν περπατούν στην περιοχή της βουβωνικής χώρας συνδυάζονται μερικές φορές με πόνο στον μηρό.
- Η δυσκαμψία και ο περιορισμός της κινητικότητας του άκρου στην άρθρωση του ισχίου. Πρώτα η λειτουργία υποφέρει να φύγει στην άκρη και στη συνέχεια σε όλους τους άλλους.
- Οι δυσάρεστες θόρυβοι όταν το περπάτημα μπορεί να κάνει κλικ ή να αλέσει την άρθρωση. Οι σταθεροί παθολογικοί θόρυβοι μπορούν να είναι το μόνο σημάδι της νόσου.
- Πρωινή δυσκαμψία που έρχεται σε λίγες ώρες ή πριν το δείπνο.
Μερικές φορές οι άνθρωποι αγνοούν τις πιθανές συνέπειες, παίρνουν φάρμακα για συμπτωματική θεραπεία και έτσι καλύπτουν την πρόοδο της διαδικασίας καταστροφής στον χόνδρο.
Ασθένεια
Η κλινική εικόνα εξαρτάται από το βαθμό αρθρίσεως της άρθρωσης του ισχίου και την αντιδραστικότητα του σώματος του ασθενούς. Όταν συνήθως εμφανίζονται συμπτώματα, εμφανίζονται αλλαγές στις ακτίνες Χ. Στην ιατρική πρακτική, είναι κοινό να διακρίνουμε τρία ακτινολογικά στάδια, καθένα από τα οποία έχει τις δικές του ιδιότητες.
Ο βαθμός αρθρίσεως σε σχέση με τις αλλαγές στις ακτίνες Χ:
Αρθογραφία 1. Βαθμός
Συνεχίζει με ελάχιστες κλινικές εκδηλώσεις και επομένως οι ασθενείς σπάνια αναζητούν βοήθεια από γιατρό. Με την έγκαιρη διάγνωση της νόσου, ο ασθενής αυξάνει την πιθανότητα πλήρους ανάκαμψης. Οι πρώτες ημέρες της νόσου χαρακτηρίζονται από μικρό πόνο στη λεκάνη και στον μηρό. Ο πόνος αυξάνεται στο φόντο της σωματικής άσκησης ή του περπατήματος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στη δεύτερη θέση σε σχέση με τη συχνότητα της εκδήλωσης υπάρχει ένα σύμπτωμα του πόνου στην περιοχή της βουβωνικής χώρας. Μετά από 1 βαθμό ο πόνος τραβά και σπάνια εμφανίζεται. Ο όγκος κίνησης διατηρείται πλήρως. Μικρότερες αλλαγές γίνονται ορατές σε μια ακτίνα Χ.
2ος βαθμός
Σε περίπτωση δεύτερου βαθμού, ο ασθενής αρχίζει να διαταράσσει τον οξύ και πιο κοινό πόνο που μπορεί να συμβεί ειρηνικά. Τα συμπτώματα συνήθως εκδηλώνονται το βράδυ και η πρωινή ακαμψία περνάει μόνο στο δείπνο. Στην περίπτωση των μεγαλύτερων μεταβάσεων, συμβαίνει ένα σύμπτωμα της θνησιμότητας, ένα άτομο δεν μπορεί να επιβαρύνει εντελώς την ασθενή άρθρωση. Η δυσφορία εμφανίζεται σε κάμψη ή καταλήψεις, οι εκφυλιστικές διεργασίες προχωρούν στον χόνδρο. Στο πλαίσιο τέτοιων αλλαγών, το πόδι μπορεί να μειωθεί, η ατροφία των μυών του ισχίου και η λεκάνη. Η στένωση του κοινού χάσματος είναι ορατή στις x -rays και αναπτύσσεται μια περισπυση αντίδρασης. Ένας μεγάλος αριθμός οστεοφυτών βρίσκονται στον αυλό της άρθρωσης.
Τελικό ή διάχυτο επίπεδο 3. Αρθογραφία
Το τρίτο στάδιο χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση κινητικής δυσλειτουργίας των κάτω άκρων. Ο ασθενής διαμαρτύρεται για σταθερό πόνο που συμβαίνει χωρίς λόγο. Υπάρχει συντόμευση του άκρου κατά περισσότερο από 5%, εμφανίζονται αγκυλώσεις, η άρθρωση χάνει την ικανότητα κινητικότητας. Η εικόνα X -Ray δείχνει το πλήρες κλείσιμο του κοινού χάσματος και έναν μεγάλο αριθμό οστεοφυτών στο φόντο του σχηματισμού οστού. Η θεραπεία 3ου βαθμού είναι χειρουργικά μόνο.
Μέθοδοι θεραπείας
Η επιλογή της μεθοδολογίας θεραπείας εξαρτάται από το βαθμό της οστεοαρθρίτιδας. Η ολοκληρωμένη συντηρητική θεραπεία χρησιμοποιείται στα πρώτα στάδια. Το δεύτερο στάδιο είναι το πιο δύσκολο, επειδή η συντηρητική θεραπεία είναι αναποτελεσματική και οι ενδείξεις για λειτουργία δεν επαρκούν. Είναι πολύ πιθανό να θεραπευτεί η οστεοαρθρίτιδα μόνο με την ανάπτυξη του πρώτου βαθμού της νόσου.
Μετά τη διάγνωση της αρθρίδας της άρθρωσης του ισχίου, ο γιατρός επιλέγει τις μεθόδους θεραπείας. Τα περισσότερα χρησιμοποιημένα:
- Συντηρητική θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή.
- Χειρουργική θεραπεία ·
- Θεραπεία κατάρτισης και μασάζ.
Κάθε μία από τις μεθόδους θεραπείας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τις παραλλαγές και τους συγκεκριμένους στόχους. Η συντηρητική θεραπεία χρησιμοποιείται για τέτοιους σκοπούς:
- Ο αγώνας ενάντια στον αιτιολογικό παράγοντα. Για παράδειγμα, μπορούν να διορθωθούν μεταβολικές ή ορμονικές διαταραχές.
- Συμπτωματική θεραπεία που στοχεύει στην ανακούφιση της ζωής του ασθενούς και να ανακουφίσει τα συμπτώματα του εξοπλισμού. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούνται μη -ιεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Το μεγαλύτερο μέρος του νατρίου Diclofenac, Nimesulide και ibuprofen από NSAIDs χρησιμοποιούνται.
Προκειμένου να απαλλαγούμε από τον συνεχή πόνο, τα ΜΣΑΦ λαμβάνονται σχεδόν κάθε μέρα και αυτό μπορεί να επηρεάσει την οδό του στομάχου του ασθενούς και να προκαλέσει την ανάπτυξη ελκών του στομάχου.
Η χειρουργική παρέμβαση εμφανίζεται με τον τρίτο βαθμό οστεοαρθρίτιδας και είναι η μόνη μέθοδος για την αποκατάσταση της λειτουργίας πεζοπορίας. Η ουσία της μεθοδολογίας είναι η πλήρης ή μερική αντικατάσταση των αρθρώσεων της άρθρωσης από ενδοπροσυσίες τιτανίου.
Η μεσαία φυσική αγωγή αποτελεί ουσιαστικό μέρος όλων των μέτρων αποκατάστασης. Η θεραπεία κατάρτισης και το μασάζ στοχεύουν στη βελτίωση της ροής αίματος στην άρθρωση. Η εκπαιδευτική θεραπεία χρησιμοποιείται επίσης για τη μείωση του κινδύνου αγκυλίου.
Θα πρέπει να είστε προσεκτικοί κατά την εκτέλεση ασκήσεων επειδή μπορείτε να βλάψετε τα κοινά οστεοφυτικά. Οι τακτικές και οι ασκήσεις πρέπει να επιλέγονται από γιατρό με βάση τα ατομικά χαρακτηριστικά τους και την κλινική τους εικόνα της νόσου.